Trouwringen worden meestal gedragen aan de4e vinger of ook wel bekend als de ringvinger. Het houdt een groot gevoel van liefde in. Het is echter moeilijk te achterhalen wanneer deze traditie eigenlijk begon. Sommige mensen geloven dat het oudste spoor van ringwisseling uit Egypte komt, ongeveer 4800 jaar geleden. Het riet, de biezen en de rietstengels die naast de papyrus groeiden, werden gedraaid en verwerkt tot damesringen voor de vingers, die ook vandaag nog door verschillende vrouwen als sieraad worden gedragen. In feite is het het symbool van de eeuwigheid die geen begin of einde kent voor de Egyptenaren en ook voor andere culturen. De cirkel of de opening in het midden betekent ook iets. Het is niet zomaar een ruimte, maar een deur of poort die leidt naar bekende en onbekende dingen. Als je een ring aan een vrouw geeft, betekent dat een nooit eindigende liefde.
De gebruikte materialen
Er zijn ook herenringen met een soortgelijke achtergrond. De materialen die werden gebruikt om ringen te maken ringen voor vrouwen gingen niet lang mee en werden vervangen door materialen als ivoor, been of leer. Hoe kostbaarder het materiaal, hoe meer affectie en liefde het betekende. De waarde van de ring toont ook de rijkdom van de ander die de ring geeft. Uiteindelijk hielden de Romeinen vast aan deze traditie door er een draai aan te geven. In plaats van een ring aan een vrouw te geven als een symbool van liefde, werden vrouwen beloond met het eigendom. Mannen eisten hun vrouwen op door hen een ring te geven. De ringen werden later van ijzer gemaakt, wat duurzaamheid en kracht betekende. Er wordt ook aangenomen dat de Romeinen hun ringen graveerden, wat ook door andere culturen werd gevolgd.
De ringen gebruikt door christenen
Christenen maakten gebruik van de ring tijdens huwelijksceremonies, maar het waren niet de eenvoudige zoals wij die kennen. Zowel heren ringen en ringen voor vrouwen werden versierd met lieren, duiven of twee handen die elkaar verbonden. Dergelijke ringen werden echter ontmoedigd door de kerk en in de 13e eeuw werden de trouwringen gemaakt in een vereenvoudigd patroon met een meer spirituele uitstraling. Het leek op een eenheid van twee harten. De trouwringen worden aan verschillende vingers gedragen, waaronder ook de duim. Volgens de traditie dragen de meeste mensen de trouwring aan de linkerhand. Mannen dragen ze aan de rechterhand, terwijl vrouwen ze aan de linkerhand dragen. Hij wordt vaak aan de linkerhand gedragen omdat hij verbonden is met de ader van de vinger, die rechtstreeks in verbinding staat met het hart. Wetenschappers hebben echter bewezen dat dit onjuist is. De mythe blijft echter bestaan en is zeer sterk onder de mensen.
Er zijn verschillende theorieën over het dragen van trouwringen aan de linkerhand en aan de vierde vinger. Zij geloven sterk in deze traditie en volgen deze zelfs vandaag nog.